Wiślany Mokotów to zespół budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami podziemnymi, zagospodarowaniem terenu oraz infrastrukturą terenu.
Zabudowa ma tu charakter zoptymalizowanego powierzchniowo kwartału miejskiego funkcjonalnie współpracującego z otoczeniem. Oferuje mieszkańcom atrakcyjne przestrzenie wspólne w postaci przenikających się ze sobą kameralnych zielonych dziedzińców. Głównym założeniem projektowym było stworzenie architektury prostej i nienachalnej, która mogłaby być tłem dla projektowanej zieleni. Inspiracją było tu osiedle Sady Żoliborskie, które dzięki podobnej filozofii nabrały charakteru ponadczasowego.
Wszystkie bryły są prostokreślne, zawarte w podstawowych bryłach geometrycznych (z jednym wyjątkiem wynikającym z planu MPZP.). Wysokość budynków to cztery kondygnacje. Wyjątkiem jest zachodnia pierzeja 2 Etapu, gdzie na sąsiadującej działce zabudowa jest wyższa, co wynika z zapisów planu. Wysokość budynków zróżnicowana została również poprzez odcięcie ostatniej kondygnacji ciągłym pasmem tarasów, co dało efekt wizualnego obniżenia projektowanej zabudowy.
Płaszczyzna elewacji, która posiada swoją tektonikę wynikającą z optymalnego rozplanowania mieszkań została ujęta w prostokreślną ramę utworzoną z balkonów i tarasów ostatniej kondygnacji. W ten tok myślenia wpisuje się także kolorystyka oraz użyte materiały elewacyjne. Poruszamy się tu w zakresie bieli i odcieni szarości. Tynkowana biel jest zewnętrzną skorupą budynków, natomiast na płaszczyznach wewnętrznych – gdzie jest bezpośredni kontakt z mieszkańcami – zaproponowana została okładzina z szarych płytek klinkierowych. Ostatnia kondygnacja wyraźnie się odcina przez zastosowanie grafitowego tynku. Stolarkę okienną zamontowano w kolorze szarym. Biała architektura budynku poprzez kontrast podkreślać ma zieleń zarówno tę na podwórkach, jak i występującą w postaci szpaleru drzew wzdłuż ulic czy aranżowaną przez samych mieszkańców na balkonach i loggiach.
Projektując kolejny etap osiedla budynków wielorodzinnych „Wiślanego Mokotowa” będącego częścią większego układu urbanistycznego, staraliśmy się stworzyć przede wszystkim przestrzenie przyjazne człowiekowi, o kameralnym charakterze. Oprócz ludzkiej skali o wysokości 4 – 5 kondygnacji, tak kreowaliśmy układ zabudowy, aby stworzyć wyraźne kwartały z czytelną przestrzenią wewnętrznych, półprywatnych rekreacyjnych dziedzińców. Miejsca te z racji na spore odległości budynków, są wypełnione słońcem, bardzo dobrym doświetleniem oraz współgrającą i doskonale uzupełniającą je różnorodną zielenią. Dziedzińce w każdym z etapów odróżniają się indywidualnymi rozwiązaniami w zakresie zagospodarowania krajobrazu, detali architektonicznych, a także kolorystyki i faktur elewacji. Pozwala to na stworzenie dla tak dużej liczby mieszkańców wyraźnej identyfikacji z ich własnym miejscem do zamieszkania i życia. To co łączy i spaja poszczególne przestrzenie zabudowy kwartałowej to, dyskretne otwarcia widokowe, pośrednie osie i wzajemne relacje lub przymknięcia.