Modernistyczna powojenna kamienica położona przy ul. św. Barbary 6/8 w Warszawie została odnowiona i zaadaptowana wg projektu Grupa 5 Architekci. Budynek poddano kompleksowej renowacji przywracając jego funkcjonalność z uwzględnieniem wymagań mieszkań przeznaczonych na wynajem. Podstawowym celem projektowym było stworzenie atrakcyjnej, uporządkowanej przestrzeni, w skali przyjaznej dla przyszłych użytkowników. Pomimo lokalizacji w ścisłym centrum Warszawy każde mieszkanie posiada balkon z widokiem na zieleń skweru przy kościele Św. Barbary oraz na cichy dziedziniec.
Narożna kamienica powstała na przełomie lat 50 i 60 tych XX w. jako część modernistycznego założenia, realizowanego w ramach rozbudowy gmachu Telefonów Międzymiastowych i Telegrafu przy ul. Nowogrodzkiej. Obiekt jest świadectwem najlepszych wzorów polskiego powojennego modernizmu stanowiąc istotny fragment warszawskiego dziedzictwa architektonicznego.
Bryła gmachu Telefonów i Telegrafu ukończona w roku 1933, uznana została za jeden z najważniejszych obiektów modernizmu w Polsce, wyznaczyła kierunek urbanistyczny i stylistyczny dla kamienicy od strony ul. św. Barbary. Budynek, wzniesiony w duchu epoki, wyposażony został w oszczędny i rytmiczny rysunek elewacji. Od strony dziedzińca zyskał formę galeriowca – charakterystycznego dla modernistycznych projektów mieszkaniowych, które łączyły estetykę z funkcjonalnością.
Przeprowadzona z dbałością o modernistyczny detal renowacja wiernie odtworzyła oryginalny charakter kamienicy, zachowując jej dawne walory architektoniczne, takie jak fasada, podziały okien, brama i elementy metaloplastyki na balkonach. W uzgodnieniu ze służbami konserwatorskimi przeprowadzono nadbudowę w formie jednej kondygnacji z tarasami. Podniesiona zabudowa wysokością nawiązuje do zabudowy sąsiedniej wzdłuż pierzei ul. Św. Barbary, wieńczy ją charakterystyczny dach, który jeszcze silniej podkreśla charakter architektoniczny obiektu. Galerię pozostawiono jako otwartą z możliwością częściowego przysłonienia. Wejście główne do obiektu prowadzi przez reprezentacyjny hol wejściowy wyłożony jasnymi płytami z lastryka.
Sześciokondygnacyjny budynek otwiera się na patio w pełni wykorzystując światło dzienne do prawidłowego doświetlenia pomieszczeń. Na ostatniej kondygnacji w nadbudowie zlokalizowano przestronne apartamenty z widokiem na zabudowę śródmiejską okolicy. Mieszkania zaaranżowano zgodnie z wymogami i wytycznymi inwestora.
Istotną interwencją w bryłę budynku stało się przekształcenie parteru narożnika w lokal usługowy dostępny bezpośrednio z poziomu ulicy od strony przylegającego skweru. Wyburzono narożne ściany zewnętrzne budynku a linię cokołu przewinięto ponad przeszkloną narożną witryną lokalu. W tym celu, na ścianie zachodniej budynku istniejący pas cokołowy z lastryka wznosi się w formie wstęgowej i okala narożną witrynę. Następnie przechodzi na drugą ścianę narożnika i obniża się przechodząc płynnie w istniejący pas lastryka ściany południowej.
Wnętrza adaptowanej kamienicy nawiązują do oszczędnych form powojennego modernizmu. Wypełniają je jasne materiały lastryko, beton, stal i szkło. Ich zestawienie ze wprowadzonym w trakcie renowacji naturalnym drewnem ociepla odnowioną przestrzeń kamienicy.