Praca konkursowa wykonana została w ścisłej współpracy Grupa 5 Architekci z Zaha Hadid Architects.
Naszym celem stało się utworzenie landmarku w obszarze kampusu Politechniki Koszalińskiej, budynku Ekofuturium jako miejsca odnoszącego się do idei zrównoważonej rozwoju. Bryłę budynku oparto na zestawieniu trzech zasadniczych elementów: prostokreślnego podium, na którym posadowiono futurystyczną formę torusa i które otoczono pofałdowanym terenem miękko łączącym się z otoczeniem. Wnętrze podium powiązano z torusem poprzez centralne, wielopoziomowe atrium, którego charakterystycznym elementem jest wertykalny ogród i spiralna klatka schodowa. Zielony dach podium miękko przechodzi w rozpościerający się wokół budynku Ogród Doświadczeń. Do strefy wejścia głównego prowadzą dwie główne osie kompozycyjne ukazujące budynek z różnych perspektyw. Od południowego wschodu jest on postrzegany jako unoszący się na terenem pierścień, a od północnego zachodu – jako forma otwarta i zapraszająca.
Ekofuturium ze swoją zdecydowaną formą architektoniczną stanowi nawiązanie do równie wyrazistej formy powstającego obok Cognitarium. Oba budynki mają podobną skalę i łączy je wspólna oś kompozycyjna. Od strony północnej, przed rozległą strefą wejścia głównego, rozciąga się plac, którego kontynuację wewnątrz budynku stanowi atrium. Ogród Doświadczeń, dostępny z przestrzeni ekspozycyjnych, podkreśla zielony charakter Koszalina i integruje budynek z otoczeniem.
Koncepcja budynku opera się na układzie siatki założenia urbanistycznego kampusu w powiązaniu z sąsiadującą Górą Chełmską i zaprojektowanym torusem Ekofoturium.
Układ parteru budynku oparty został na prostokątnej siatce, a jego centralnym punktem jest wielopoziomowe atrium łączące przestrzenie wystawiennicze. Pagórkowaty teren nawiązuje do okolicznych wzgórz i tworzy naturalną barierę od uciążliwych funkcji zlokalizowanych na południe i zachód od terenu inwestycji. Torus górujący nad ogrodem mieści przestrzenie wystawiennicze i restaurację, a jego podwójna elewacja zapewnia widoki na całą okolicę i stanowi charakterystyczny element wyrazu architektonicznego.
W poziomie parteru, wokół atrium zorganizowano główne strefy użytkowe: audytoryjną i konferencyjną (przy wejściu), laboratoryjną i badawczą (z niezależnym wejściem) oraz techniczną (powiązaną z zewnętrzną strefą załadunkową). Poszczególne poziomy użytkowe budynku połączono atrium ze spiralną klatką schodową, a unikalny mikroklimat jego wnętrza tworzą ogród wertykalny i instalacje wodne.
Na dwóch poziomach torusa zorganizowano stałą ekspozycję (na niższym piętrze, z połączeniem z ogrodem) oraz przestrzeń dla wystaw czasowych i kawiarnię (na górnym piętrze). Spiralna klatka schodowa i windy zapewniają pełną dostępność wszystkich części budynku. Elastyczny układ wnętrz umożliwia różne scenariusze wystaw, dla których oprawę scenograficzną stanowią widoczne elementy konstrukcji instalacje techniczne.
Torus obudowano podwójną elewacją, której wewnętrzna warstwa jest zaprojektowana jako przeszklona, natomiast zewnętrzna – jako hybrydowa, z wykorzystaniem paneli fotowoltaicznych, szklanych oraz aluminiowych (częściowo z recyklingu) o różnym kącie nachylenia w zależności od lokalizacji względem stron świata. Dostosowanie orientacji romboidalnych paneli w zależności od lokalizacji pozwala na optymalizację stopnia nasłonecznienia wnętrz i zużycia energii, a zintegrowany z konstrukcją system oświetleniowy LED pozwala na wyświetlanie komunikatów na zewnętrznej powierzchni elewacji.
Projekt Ogrodu Doświadczeń podkreśla rolę wody, klimatu, bioróżnorodności i obiegu energii w przyrodzie. Przestrzeń ogrodu płynnie łączy się z budynkiem, tworząc różnorodne siedliska: zagajniki, łąki, stawy i habitaty dla zwierząt. Ogród jest ogólnodostępny i dostosowany do potrzeb różnych grup użytkowników, z elementami sensorycznymi i edukacyjnymi. Otoczenie Ekofuturium i Cognitarium jest powiązane w jedną spójną całość architekturą krajobrazu.
W koncepcji nacisk postawiono na podejście ekosystemowe do projektowania krajobrazu: założono minimalną pielęgnację roślin, wykorzystanie gatunków rodzimych, mikrolasów i stref ekotonowych zwiększających bioróżnorodność. Ogród nie wymaga intensywnego nawadniania, stanowi mozaikę stref roślinności, z ograniczoną dostępnością dla użytkowników aby zapewnić lepsze warunki naturalnej wegetacji roślin.