Droga do Wolności w Gdańsku - projekt konkursowy; 2013, pierwsza nagroda
Projektowana przestrzeń posiada różne nastroje tworzące spójną narrację. Zaczyna się od surowych i wyrazistych symboli cierpienia, walki i wyrzeczeń – Pomnika Poległych Stoczniowców i Bramy nr 2.
Wywalczone prawa obywatelskie nadają życiu sens i harmonię – dlatego obiekty sąsiadują z zagęszczającym się w kierunku Sali BHP sadem jabłoni – przyjazną człowiekowi przestrzenią będącą symbolem odradzającego się, owocującego życia, wynikającego z bliskich człowiekowi ideałów Solidarności. Jako wolni obywatele dojrzewamy do takich wartości jak pluralizm, szacunek do innych ludzi, tolerancja. Dlatego Droga do Wolności na swoim końcu powinna rozchodzić się w wielu kierunkach – różnorodność społeczeństwa obywatelskiego należy wyrazić tu w formach otwartych: zarówno w przeznaczonym na różne funkcje i podatnym na zmiany kształcie placu przy martwej Wiśle, jak i obecnej wzdłuż całej Drogi małej architekturze – przestrzeniach i detalach inspirujących do wielu form ludzkiej aktywności.
Unikalną cechą wydarzeń sierpniowych było połączenie twardych realiów życia robotników Wybrzeża z ich wolą sięgania po najbardziej wzniosłe ideały ludzkości. Okres Solidarności był przede wszystkim rewolucją duchową. Dlatego w planowanej przestrzeni Drogi do Wolności powinny ze sobą harmonijnie współistnieć i kontrastować surowe przemysłowe pozostałości dawnej stoczni (dźwigi) czy nawierzchnie nawiązujące do postindustrialnego charakteru tego miejsca (corten) oraz elementy poetyckie (sad jabłoni) o łagodnym, dyskretnym i nastrojowym wymiarze symbolicznym.
Należy unikać kolejnych bezpośrednich form pomnikowych aby nie dewaluować wymowy wielu wyrazistych obiektów znajdujących się w tym miejscu. Wprowadzając w nastrój Drogi do Wolności nadano Placowi Solidarności formę kameralną budując jego pierzeje ze szpaleru wysokiej zieleni kadrującej widoki na Pomnik Poległych Stoczniowców, który wraz z budynkiem Europejskiego Centrum Solidarności stanowić będzie zamkniętą przestrzeń symboliczną.
Bramę nr 2 potraktowano jako obiekt wolnostojący z przedpolem z obu stron – surowe świadectwo historii występujące w zamkniętej przestrzeni placu w wyraźnej relacji przestrzennej z Pomnikiem. Wymowa tego miejsca jest tak silna, iż wszelkie próby konkurowania z nim innymi formami pomnikowymi wydają się niewskazane. Ideały polskiego Sierpnia nie należą do zamkniętego rozdziału historii. Wolność jako jedno z podstawowych praw człowieka wymaga tworzenia przestrzeni przyjaznej i podległej człowiekowi, generującej jego dalszy rozwój.
Droga do wolności ma stać się człowiekowi bliska, dać mu właściwe miejsce odpowiadające jego roli, jego ludzkiej godności. Miejsce, jakie nadały człowiekowi Porozumienia Sierpniowe, jakie wyznaczył mu ruch Solidarności.
.