Zespół Budynków Dydaktycznych Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie – projekt konkursowy
Duch miejsca – ruina starego fortu, bliskość rzeki oraz gęsta, wszystko porastająca zieleń, stały się przyczynkiem do powstania koncepcji kampusu Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Rytmy ceramicznego detalu elewacji dają bogatą grę światłocienia i nastroju, pozostając jednocześnie w spójności estetycznej jednego wiodącego materiału – cegły. Zróżnicowane płaszczyzny ścian, tak jak w muzyce, tworzą polifoniczną kompozycję nut światła i cienia. W zależności od pory dnia ściany zespołu zmieniają swój wygląd, ukazując nam uwerturę nastrojów dyrygowaną przez słońce.
ZSZYWANIE MIASTA
Jednym z celów projektu było zaproponowanie rozwiązania, możliwego do realizacji w istniejącym układzie komunikacyjnym, przy jednoczesnym wskazaniu potencjalnych kierunków rozwoju, tworzenia siatki dalszych połączeń z tkanką miejską. W udrożnieniu przepływu ludzi jak odnowie graniczącego z inwestycja parku upatruje się sukces rewitalizacji terenu wokół nowej Akademii. Przedłużenie dla ruchu pieszego i rowerowego ulicy Fabrycznej, zaznaczonej w Studium jako ciąg alei zielonej, stanowi główną oś komunikacyjną, prowadzącą przez reprezentacyjny plac, część koncertową, dydaktyczną z wewnętrznym zielonym dziedzińcem, parkową przestrzeń studencką, aż po same bulwary. Drogę można kontynuować kładką pieszo-rowerową, która spina dwa brzegi Wisły. Kładka stanowi wyróżnik tego miejsca i wciąga spacerowiczów na teren parku kulturowego. Zakłada się również potencjalny dojazd od ulicy Stachowskiego oraz realizację przystanku kolejowego na wysokości Akademii Muzycznej. Wydłużona kompozycja pawilonu na peronie zaplanowana na zasadzie ekranu akustycznego byłaby skutecznym działaniem przeciw nadmiernemu hałasowi.
FORT
Fort mimo, że materialnie nie przetrwał do teraz to pamięć o nim stanowi genius locci. Odczytanie geometrii dawnego fortu umożliwiło urzeczywistnienie go w kierunkach budowania struktury parku podkreślając nastrój miejsca. Układy ścieżek kontynuują strukturę odczytaną z istniejących układów uwydatniając atrakcyjne widoki oraz historyczną kanwę, w której osadzone zostały nowe funkcje.
ODWRÓCONY BARBAKAN
Poszukiwanie struktury, w której rozbrzmi niebawem muzyka prowadziło do fortecznych odwołań, ale w odwróconej formie. Nie obronnej, lecz zapraszającej, rozpękanej, poprzerastanej zielenią. Motyw łuku towarzyszy ważnym przestrzeniom o charakterze publicznym i półpublicznym. Zorganizowane w ich wnętrzu nisze umożliwiają spędzenie czasu w bliskiej relacji z otaczającą zielenią. Komunikacja łącząca bloki zawierające regularnie ułożoną funkcję oplata bryły i otwiera się w miejscach szczególnych na park.
POŚRÓD ZIELENI
Kompozycja brył wynika z parkowego układu oraz próby zachowania jak największej ilości drzew o szczególnych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Wokół najważniejszych zbudowane są przestrzenie takie jak plac wejściowy oraz akademicki dziedziniec stanowiący serce części dydaktycznej obiektu. Przenikanie rodzimej zieleni i planowanej zabudowy tworzy efekt wzajemnego zapożyczania krajobrazu i pozwala na stworzenie wyjątkowego tła dla akademickiego życia. Współistnienie obu założeń podnosi walory przestrzenne, funkcjonalnego oraz krajobrazowe dla każdego z nich. Między salami koncertowymi zaplanowano kawiarnię otwierającą się na park. W dalszej części funkcja dydaktyczna skupia się wokół zielonego dziedzińca. Na parterze zlokalizowane zostały większe sale wykładowe oraz sale prób chóru i orkiestry pozostające w bliskości do części koncertowej. Górne kondygnacje przeznaczone zostały na sale dydaktyczne oraz sale ćwiczeń indywidualnych. Blok grupujący funkcję administracyjną i zapleczową umieszczony został wzdłuż wschodniej krawędzi działki i stanowi bufor akustyczny dla funkcji wrażliwych na hałas.